De la vanité des paroles: Montaigne veroordeelt kunstmatige retoriek, bedoeld om de werkelijkheid op te blazen en het publiek te misleiden – "kleine dingen groot laten lijken". Net als de schoenmaker die schoenen maakt die te groot zijn, is dit taalmisbruik, zonder echte waarde.

De anekdote over Thucydides laat zien hoe spraak de waarneembare werkelijkheid kan manipuleren: ondanks zijn val slaagt de spreker erin ons te laten geloven dat hij gewonnen heeft. Dit is de macht van spraak over het menselijk oordeel.

Make-up kan de oppervlakkige zintuigen misleiden, maar misleidende taal tast ons oordeelsvermogen aan en verandert onze relatie tot de waarheid en tot dingen.

Montaigne contrasteert vleiende welsprekendheid met de terughoudendheid van goed bestuurde samenlevingen.: De sobere en ordelijke politieke modellen van Sparta en Kreta hechtten weinig waarde aan redenaars.